Sommige mensen weten het al sinds ze kleuters waren: ze willen later kinderen. Anderen zijn net zo zeker dat ze geen ouderschap willen. Maar dan is er een grote groep ergens daartussenin, die ’s nachts wakker ligt en denkt: “Wil ik dit echt?” Twijfelen over een kinderwens is volkomen normaal, maar het kan je ook knap onzeker maken. Wat als je later spijt krijgt? Wat als je de verkeerde keuze maakt? Geen zorgen, we gaan samen kijken hoe je dit kunt aanpakken. Adem in, adem uit, en laten we duiken in de wondere wereld van de twijfel.

Waarom twijfelen zo normaal is

We leven niet meer in de tijd dat je op je twintigste standaard drie kinderen en een stacaravan had. Tegenwoordig is er zoveel keuze dat je bijna keuzestress krijgt van het keuzestress hebben. Twijfel over een kinderwens komt vaak voort uit maatschappelijke verwachtingen, persoonlijke ambities en de angst om het ‘fout’ te doen. Je mag jezelf afvragen of kinderen echt bij je passen, en dat is geen teken van zwakte.

Daarnaast veranderen mensen. Wat je op je achttiende wilde, kan op je dertigste compleet anders zijn. Misschien dacht je dat je ooit een bus vol kinderen zou willen, maar nu is het idee van een hond en een robotstofzuiger al stressvol genoeg. Kinderwens twijfel is dus helemaal normaal en geen reden voor paniek. Laat je niet gek maken door anderen die “het gewoon weten”. Sommige mensen weten ook zeker dat ze ananas op pizza lekker vinden – en daar kun je ook vraagtekens bij zetten.

Bovendien: twijfel is een signaal dat je serieus nadenkt over je leven. Dat is goed! Het betekent dat je niet zomaar in een maatschappelijke trein stapt zonder eerst te checken waar hij naartoe rijdt. Twijfel is geen teken van onzekerheid, het is een teken van bewustzijn. Dus in plaats van jezelf te pushen tot een snelle beslissing, zie het als een kans om jezelf beter te leren kennen.

Hoe ontdek je wat je echt wilt?

Oké, je twijfelt. Maar hoe kom je erachter wat je werkelijk wilt? Allereerst: probeer het je voor te stellen. Stel je voor dat je een kind hebt – hoe voelt dat? Schrik je of voel je een sprankje blijdschap? En stel je nu voor dat je géén kinderen krijgt. Voelt dat als een opluchting of als een gemis? Je instinct zegt vaak meer dan je denkt.

Praat ook met mensen die kinderen hebben én met mensen die bewust kinderloos zijn. De realiteit is vaak anders dan de romantische ideeën in je hoofd. Kinderen zijn niet alleen maar schattige baby’s in zachte dekentjes; ze zijn ook krijsende peuters en tieners die jouw Netflix-wachtwoord aan hun vrienden geven. Aan de andere kant kan een leven zonder kinderen vrijheid en avontuur betekenen, maar het kan soms ook voelen als een gemis.

Daarnaast kun je experimenteren. Probeer tijd door te brengen met kinderen – of je nu oppast op het kind van je vriend(in), werkt met kinderen, of een neefje een dagje meeneemt naar de speeltuin. Het kan verhelderend zijn om te ervaren hoe het écht is om verantwoordelijk te zijn voor een klein mens. Misschien voel je dat het helemaal niks voor jou is, of misschien ontdek je een onverwachte liefde voor de chaos.

Angst om de verkeerde keuze te maken

Een van de grootste redenen dat mensen blijven twijfelen, is de angst voor spijt. Wat als je nu besluit geen kinderen te nemen en het later wél wil? Of wat als je een kind krijgt en denkt: “Oops, verkeerde keuze”? Spoiler alert: dit geldt voor élke grote levenskeuze. Trouwen, verhuizen, carrière-switches – je kunt nooit 100% zeker weten wat de toekomst brengt.

Spijt werkt trouwens ook twee kanten op. Mensen met kinderen kunnen denken: “Oei, had ik dit echt moeten doen?” En mensen zonder kinderen kunnen op hun vijftigste denken: “Hm, misschien had ik toch moeder of vader willen zijn.” Spijt is dus niet iets dat je compleet kunt vermijden, en dat hoeft ook niet. Het belangrijkste is dat je een keuze maakt die nú goed voelt voor jou.

Denk ook aan je persoonlijke waarden. Wil je vrijheid en spontaniteit, of wil je graag een familiegevoel opbouwen? Er is geen goed of fout, alleen wat bij jou past. En vergeet niet: er zijn tegenwoordig ook andere manieren om een rol in het leven van een kind te hebben, zoals pleegouderschap, co-ouderschap, of zelfs een mentorrol. Kinderen krijgen of niet, het leven zit vol manieren om betekenis en verbinding te vinden.

Wat als je partner iets anders wil?

Dit is waar het ingewikkeld kan worden. Misschien twijfel jij, maar wil je partner absoluut kinderen – of juist helemaal niet. Wat dan? Allereerst: wees eerlijk. Ga niet zeggen “misschien later” als je diep vanbinnen denkt “nee, nooit”. Dit soort dingen los je niet op door het vooruit te schuiven als een vervelende tandartsafspraak.

Probeer elkaars perspectief te begrijpen. Waarom wil je partner het wel of niet? Welke angsten en verlangens spelen mee? Soms ligt de twijfel niet eens bij de kinderwens zelf, maar bij de zorgen over geld, carrière of of je überhaupt een fatsoenlijke nachtrust krijgt. Door open en eerlijk te praten, kun je samen tot een beter begrip komen.

Maar wat als jullie écht tegenover elkaar staan? Dan moet je een moeilijke keuze maken. Een relatie waarin één van de twee zijn of haar diepste wens moet opofferen, kan op de lange termijn wringen. Dit is geen compromis zoals “jij kiest het vakantiehotel, ik kies het restaurant.” Dit is een fundamenteel levenspad. En hoe pijnlijk het ook is, soms betekent dat dat je niet op hetzelfde pad zit.